Konflikt pokoleń powoli narasta. Starsi zrozumieli, że lustracja to sposób na usunięcie starych polityków i urzędników przez młodych głodnych ich stołków. Coś w rodzaju stalinowskiej czystki. Teraz więc pod hasłem „nie można zrównać katów i ofiar” bronią się przed lustracją. A młodzi politycy w imię „dziejowej sprawiedliwości” walczą o „jawność życiorysów”.
Inne pole konfliktu pokoleń to emigracja młodych. Wysokie świadczenia dla seniorów wymagają wysokich podatków. Wysokie podatki wypychają młodych z rynku pracy. Młodzi nie blokują dróg, nie strajkują, nie biją się z policją, nie żądają kolejnych przywilejów. Po prostu pakują manatki, mówią: „sami sobie finansujcie ZUS” i wyjeżdżają.
Starsi wcześniej czy później będą musieli odpuścić pod groźba bankructwa ZUS, oraz „bezpłatnej” ochrony zdrowia. Na razie jednak proponują podwyżki podatków. Minister Religa proponuje podatek pielengnacyjny, a LPR podatek senioralny, a wszyscy ministrowie kombinują jak w sposób ukryty podwyższyć podatki (chyba zabiorą się za akcyzę).
Dziś konflikt pokoleń jest ukryty. Starsi mówią o prawach nabytych, a młodzi o zbyt dużych obciążeniach podatkowych. Ale to się zacznie zmieniać. W najbliższych wyborach około jedna trzecia potencjalnych wyborców nie będzie pamiętała wprowadzenia stanu wojennego. To nowość w Polskiej polityce i pierwsza oznaka końca podziału na komuchów i solidaruchów. Dla młodych Polaków kto pałował, a kto spał na styropianie będzie tak samo ważne jak kto współpracował z carską ochraną.
Prawdopodobnie młodzi zaczną zadawać inne pytania. Na przykład: dlaczego dzisiejszy dwudziestolatek ma płacić za obietnice dane przez Jaruzelskiego (wcześniejsze emerytury) by utrzymać się u władzy? Dlaczego mamy najmłodszych emerytów na świecie? Dlaczego tak duża część dochodu narodowego idzie na renty i emerytury, jeżeli jesteśmy młodym jak na Europę społeczeństwem?
